Polarities Athens

Το Polarities συγκεντρώνει έξι καλλιτέχνες, τον Jim Hobbs (Ηνωμένο Βασίλειο/ΗΠΑ), τον Jono Crabbe (Ηνωμένο Βασίλειο), τη Μαρία Γλύκα (Ελλάδα), τον Βασίλη Βλασταρά (Ελλάδα), τη Μαρία Καραντζή (Ηνωμένο Βασίλειο/Ελλάδα) και τον Jorge Cabieses-Valdes (Χιλή), οι οποίοι δημιουργούν ζωντανά διευρυμένα κινηματογραφικά έργα χρησιμοποιώντας φιλμ 16mm, ψηφιακή προβολή, γλυπτικά στοιχεία, περφόρμανς και διάφορα ακουστικά εργαλεία. Οι συμμετέχοντες καλλιτέχνες συνεργάζονται μεταξύ τους και θα πραγματοποιήσουν ομαδικές δυναμικές performances.

Το Polarities έχει ως στόχο να διερευνήσει τον τρόπο με τον οποίο καλλιτέχνες και από τα δύο ημισφαίρια εργάζονται δημιουργικά και συνεργάζονται, ενώ παράλληλα εξετάζει την έννοια της “πολικότητας”, όπως αυτή σχετίζεται με τις πολιτικές, κοινωνικές, πολιτιστικές και οικονομικές δομές. Για την ειδική αυτή εκδήλωση οι καλλιτέχνες θα εξερευνήσουν την παραστατικότητα των δικών τους ατομικών έργων και θα δημιουργήσουν ένα νέο συνεργατικό έργο που ανταποκρίνεται ειδικά στο Αθηναϊκό περιβάλλον.

Παράλληλα, αυτή η εκδήλωση συνδυάζει καλλιτέχνες από διαφορετικά μέρη του κόσμου που προέρχονται από πολλαπλά ακαδημαϊκά υπόβαθρα: το Κέντρο Έρευνας Ήχου/Εικόνας του Πανεπιστημίου του Γκρίνουιτς, το Τμήμα Εικαστικών Τεχνών του Πανεπιστημίου της Χιλής, την Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (ΑΣΚΤ) και το Κολλέγιο Βακαλό Art & Design. Το έργο Polarities παρουσιάστηκε πρόσφατα στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (Σαντιάγο, Χιλή) και στο Φεστιβάλ Sound/Image 2023 του Πανεπιστημίου του Γκρίνουιτς.

Ακολουθούν τα βιογραφικά των καλλιτεχνών:

• Ο Jim Hobbs είναι αμερικανο-βρετανός καλλιτέχνης. Ζει στο St. Leonards on Sea στο Ηνωμένο Βασίλειο και εργάζεται στο Λονδίνο. Χρησιμοποιεί στα έργα του μια ποικιλία μέσων, όπως φιλμ 16mm, βίντεο, installations, site-specific work, σχέδιο, γλυπτική, ήχο και φωτογραφία. Το έργο και η έρευνά του διερευνούν τις προσωπικές και κοινωνικές επιπτώσεις της απώλειας, της λήθης, της ιστορίας, του τόπου, της μνήμης και των επακόλουθων πράξεων ανάμνησης/μνημόνευσης. Το έργο εστιάζει ιδιαίτερα στο πως η χρήση της αρχιτεκτονικής (χώρος/τόπος) και των μνημείων (αντικείμενα) γίνονται ένα είδος φυσικής εκδήλωσης αυτού που απουσιάζει, και πως αυτά τα “υποκατάστατα” μπορούν να χρησιμοποιηθούν, να χειραγωγηθούν και να αναμορφωθούν. Πιο πρόσφατα, το έργο του έχει μετακινηθεί στη σφαίρα των κινηματογραφικών installations και των performances, χρησιμοποιώντας το φιλμ ως χρονικά προσδιορισμένο υλικό και μέσο για να διερευνήσει αυτές τις ανησυχίες. Συχνά συνεργάζεται με άλλους καλλιτέχνες/μουσικούς για να επεκτείνει το έργο του σε διάφορους κλάδους και να βρει νέες σχέσεις μεταξύ ήχου και εικόνας. Άρρηκτα συνδεδεμένη με αυτό είναι μια συνεχής αμφισβήτηση του ρόλου του αναλογικού μέσα στην ψηφιακή εποχή – πώς λειτουργεί, αν μπορεί να παρακάμψει τους συνειρμούς με τη νοσταλγία και τις έννοιες της ποιότητας της εικόνας και της σχέσης της με τη μνήμη. Το έργο του έχει παρουσιαστεί διεθνώς σε μουσεία, γκαλερί, χώρους τέχνης και φεστιβάλ. Σήμερα είναι ανώτερος λέκτορας και επικεφαλής προγράμματος στο μεταπτυχιακό Ψηφιακών Τεχνών στο University of Greenwich, όπου είναι και μέλος του ερευνητικού κέντρου ήχου/εικόνας.

• O Jono Crabbe είναι βρετανός καλλιτέχνης. Ζει και εργάζεται στο St. Leonards on Sea στο Ηνωμένο Βασίλειο. Σπούδασε Καλές Τέχνες στο Loughborough University School of Art and Design και έχει πτυχίο στη Μουσική και την Τεχνολογία Νέων Μέσων από το Leeds University και μεταπτυχιακό Μουσικής Παραγωγής από το Leeds Beckett University. Το έργο του εξερευνά τη μνήμη, το χώρο και την περιφέρεια μέσω της επανερμηνείας και της αφαίρεσης υπαρχόντων αντικειμένων, συμπεριλαμβανομένων ηχογραφήσεων πεδίου, υφιστάμενων ηχογραφήσεων, έντυπου υλικού και φυσικών αντικειμένων. Η επανεπεξεργασία ή η “επαναδιήγηση” αυτών των συγκεντρωμένων αντικειμένων περιλαμβάνει ελεγχόμενες και ανεξέλεγκτες διαδικασίες, οι οποίες με τη σειρά τους μεταδίδουν τη δική τους ιστορία και υπολείμματα για να παράγουν νέες εντυπώσεις και τόπους ενδιαφέροντος. Το έργο είναι μια εξερεύνηση της ευθύνης του επανα-διηγητή και της τοποθέτησής του από μεσάζοντα, σε ενδιάμεσο, σε υποκινητή. Ένας μανιώδης συλλέκτης δίσκων, DJ, παραγωγός και ιδρυτής της νέας ετικέτας Coffin Factories έχει κυκλοφορήσει στις Too Pure, Dance To The Radio, Young and Lost Club και Solar Phenomena Records. Συνεργάστηκε με τη σύζυγό του και φωτογράφο Lauren Crabbe για την παραγωγή του οπτικοακουστικού blog ‘Dig In’ και φιλοξένησε την εβδομαδιαία ραδιοφωνική εκπομπή Dolphin Days Radio. Πρόσφατες συνεργασίες περιλαμβάνουν παραστάσεις για το Sound/Image Research Centre με τον καλλιτέχνη Jim Hobbs από το St. Leonards-on-sea.

• Η Μαρία Γλύκα είναι ελληνίδα εικαστικός και διαπιστευμένος λέκτορας του Πανεπιστημίου του Ντέρμπι και του Κολλεγίου Βακαλό Art & Design. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Έχει σπουδάσει ζωγραφική στο Slade School of Fine Art, UCL (MFA), με υποτροφία του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών, και στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας (BA), καθώς και γραφιστική στο Κολλέγιο Βακαλό Art & Design. Στο έργο της, φέρνει σε επαφή εξωτερικούς και εσωτερικούς χώρους πειραματιζόμενη με τα όρια της αφήγησης που μετασχηματίζονται σε πίνακες, κατασκευές και εγκαταστάσεις συνήθως από χαρτί και χαρτόνι. Προβάλλει εικόνες στην επιφάνειά τους με ενδιαφέρον για τη δημιουργία παράλληλων δράσεων, άμεσων και έμμεσων συνειρμών μέσα από αυτή τη διαδικασία. Δημιουργεί καθημερινούς χαρακτήρες από τον αστικό χώρο που στη συνέχεια συνδέει με χρησιμοποιημένα αντικείμενα και φανταστικές αναμνήσεις. Σε ζωντανές επιτελεστικές δράσεις χρησιμοποιεί τον προφορικό λόγο αντανακλώντας πολιτικά και κοινωνικά γεγονότα επιχειρώντας να ανακατασκευάσει μια αρένα λόγου χρησιμοποιώντας εικόνα, βίντεο και ήχους. Εργάζεται πάνω σε εκδόσεις περιορισμένης έκδοσης και καλλιτεχνικά βιβλία, στα οποία βασίζει το εργαστήριο Book As Space, μια έρευνα πάνω στα καλλιτεχνικά βιβλία και τη σχέση μεταξύ εικόνας και αφήγησης. Έχει κερδίσει πολυάριθμα βραβεία, μεταξύ των οποίων το Jerwood Contemporary Painters (2007), το Gemine Muse (2005) για “Νέος καλλιτέχνης στα Ευρωπαϊκά Μουσεία”, το Celeste Prize στο Λονδίνο (2006). Έχει συμμετάσχει σε residencies και εκθέσεις διεθνώς (Ελλάδα, Ιταλία, Ισπανία, Σουηδία, Φινλανδία, Ηνωμένο Βασίλειο, ΗΠΑ κ.ά.). Υπήρξε μία από τις κύριες συντονίστριες των εργαστηρίων του Utopia Project (2006-2010) που φιλοξένησε η ΑΣΚΤ στο Ρέθυμνο της Κρήτης. Δίδαξε στο Foundation of Slade Summer School, UCL, Λονδίνο (2015-2019) και από το 2009 διδάσκει Art and Design ως διαπιστευμένη λέκτορας στα ΒΑ του Πανεπιστημίου του Derby και στα MA του Κολλεγίου Βακαλό Art & Design στην Αθήνα.

• Ο Βασίλης Βλασταράς είναι εικαστικός καλλιτέχνης και καθηγητής στο Τμήμα Εικαστικών Τεχνών της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών της Αθήνας. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Δημιουργεί site-specific εγκαταστάσεις μεγάλης κλίμακας και πειραματίζεται με διάφορα μέσα στη ζωγραφική, το σχέδιο, τη φωτογραφία, το βίντεο, τις performances βίντεο και ήχου σε πραγματικό χρόνο και τις διαδραστικές εγκαταστάσεις σε υπολογιστή. Ο Βλασταράς, ως καλλιτέχνης και ερευνητής, ενδιαφέρεται για τη δημόσια και την ιδιωτική μνήμη, μια έρευνα που συχνά τον οδηγεί στο αρχείο, χρησιμοποιώντας ρεπορτάζ και δημοσιογραφικές πηγές από τα ΜΜΕ. Ενεργώντας άλλοτε ως “ακτιβιστής” και άλλοτε ως “εθνογράφος” αναδεικνύει συχνά μορφές τεκμηρίωσης και αφήγησης που διευρύνουν την καλλιτεχνική του έρευνα. Η δημιουργία αρχείων και ντοκιμαντέρ, η απόκτηση της κυριότητας των μηχανισμών δημοσιότητας, η διεξαγωγή συνεντεύξεων, οι στατιστικές μελέτες και η διαδικτυακή δραστηριότητα είναι μερικές από τις μορφές δόμησης και ανάπτυξης της καλλιτεχνικής του ταυτότητας. Οι στατιστικές έρευνες, τα δημόσια αρχεία, η κοινωνική κριτική, οι έρευνες οικονομικής και πολιτιστικής λειτουργίας, σηματοδοτούν την αρχή πολλών δραστηριοτήτων του, διαμορφώνοντας την προσωπική του άποψη στην πρακτική του ως ενεργός καλλιτέχνης και διδάσκων. Στην εικαστική του πρακτική, δημιουργεί site-specific εγκαταστάσεις μεγάλης κλίμακας, πειραματιζόμενος με διάφορα μέσα ζωγραφικής, σχεδίου, φωτογραφίας, βίντεο, βιβλία καλλιτεχνών, παραστάσεις βίντεο και ήχου σε πραγματικό χρόνο και διαδραστικές εγκαταστάσεις σε υπολογιστή. Παράγοντας διάφορα έργα τέχνης, εξετάζει τη σχέση μεταξύ του έργου τέχνης και του αστικού χώρου, την έννοια του εφήμερου και την αλληλεπίδραση μεταξύ της χωρικής κίνησης, του υλικού και του ήχου, αναμειγνύοντας συχνά διαφορετικά μέσα, δράσεις, ηχητική ποίηση, γραπτά και διάφορα στοιχεία ενός ετερογενούς και κλιμακούμενου αντικειμένου. Στο έργο του, όπου η διαδραστικότητα και τα πολυμέσα είναι ζωτικής σημασίας, διερευνά συνεχώς τις σχέσεις μεταξύ της όρεξης για ζωή και της φρενίτιδας του θανάτου, τις προσωπικές και κοινωνικές επιπτώσεις της απώλειας, της λήθης, της ιστορίας, της μνήμης και των επακόλουθων πράξεων μνήμης/μνημόνευσης. Από το 2013 είναι ιδρυτής και καλλιτεχνικός διευθυντής της asfaBBQ, μιας διεθνούς συνάντησης για επαγγελματίες, θεωρητικούς, σπουδαστές και κοινό των τεχνών που βασίζονται στο χρόνο. Από το 2019 είναι συνιδρυτής του ViZ Laboratory for Visual Culture, ενός διαρκώς εξελισσόμενου θεσμού για τον πειραματισμό με τα όρια μεταξύ της καλλιτεχνικής παραγωγής, της δημόσιας σφαίρας, της εμπειρίας της πόλης και της εκπαίδευσης στη σύγχρονη τέχνη. Ο Βλασταράς διδάσκει στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας (ΑΣΚΤ) από το 1999. Ως διευθυντής σπουδών στο studio11asfa, του αρέσει να παρέχει ένα ανοιχτό και υποστηρικτικό περιβάλλον για την ενασχόληση με τη διαδικασία της καλλιτεχνικής δημιουργίας στο υψηλότερο επίπεδο, προσελκύοντας μια ενεργή κοινότητα φοιτητών.

• Ο Jorge Cabieses-Valdés είναι εικαστικός καλλιτέχνης (MFA Fine Art, Goldsmiths College, University of London και Master in Visual Arts, University of Chile) και μουσικός (Tobias Alcayota, Porcelanatron, μεταξύ άλλων). Ζει και εργάζεται στο Σαντιάγο, Χιλή και είναι καθηγητής στο Τμήμα Καλών Τεχνών του Πανεπιστήμιο της Χιλής. Έχει εκθέσει ατομικά τόσο στη Χιλή όσο και στο εξωτερικό: MAVI, Χιλή (2022), D21 Proyectos de Arte, Χιλή (2020), Museo de Artes Decorativas, Χιλή (2018), Beton 7 Gallery, Ελλάδα (2017), MNBA, Museo sin Muros, Χιλή (2016), Co Galería, Χιλή (2015), Sala de Arte CCU, Χιλή (2014), Galería XS, Χιλή (2014), Galería Temporal, Χιλή (2013), HIAP Kaapelin Galleria, Φινλανδία (2012), Galería Tajamar, Χιλή (2011) και Museo de la Solidaridad, Χιλή (2011). Το έργο του έχει εκτεθεί συλλογικά σε διάφορους χώρους τέχνης, όπως στη Νότια Κορέα (2013), στο Centro de Arte CeAC, Χιλή (2011), στο Museo de Arte Contemporáneo, Χιλή (2011), στη Forman ́s Smokehouse Gallery, Ηνωμένο Βασίλειο (2010), στη Galería Otro Espacio, Ισπανία (2009), στο De Service Garage, Ολλανδία (2008), στη Wallis Gallery, Ηνωμένο Βασίλειο (2008), στη Brussels Bienniale Side Project, Βέλγιο (2008), στη Sassoon Gallery, Ηνωμένο Βασίλειο (2008), στο Hyunghee Museum, Νότια Κορέα (2007), στο Arti et Amicitae, Ολλανδία (2008), στο Warande Cultural Center, Βέλγιο (2007), στο Museo de las Américas, Ισπανία (2006), στη Galería Animal, Χιλή (2005) και στη Galería Gabriela Mistral, Χιλή (2004), μεταξύ άλλων.

• Η Μαρία Καραντζή είναι ελληνο-βρετανή εικαστικός και καθηγήτρια του Τμήματος Καλών Τεχνών στο Πανεπιστήμιο Diego Portales και στο Uniacc. Ζει και εργάζεται στο Σαντιάγο της Χιλής. Aπολαμβάνει να προκαλεί τη βαρύτητα, τη λειτουργικότητα και τον ορθολογισμό μέσα από έργα που μπορεί να θριαμβεύουν ή να μην θριαμβεύουν πάνω στην κοινή λογική. Η προσπάθεια, η πρόθεση και μια δόση εμμονής είναι η κύρια κινητήρια δύναμη πίσω από τις εφήμερες και βίαια εύθραυστες εγκαταστάσεις της Μαρίας. Η καλλιτέχνις ολοκλήρωσε το MFA Fine Art στο Goldsmiths College, University of London το 2007 και το Bachelor of Fine Arts στο Πανεπιστήμιο Καλών Τεχνών της Αθήνας το 2004. Έλαβε το βραβείο Erasmus-Socrates Program -υποτροφία το 2003 και παρακολούθησε την Academie Royale des Beaux-Arts de Bruxelles. Συμμετείχε στο πρόγραμμα residency Exposito στη Νάπολη της Ιταλίας το 2008. Έλαβε το Βραβείο του Ιδρύματος Σπυρόπουλου στην Ελλάδα το 2009 και επιλέχθηκε για να συμμετάσχει στο Bloomberg New Contemporaries, Λονδίνο το 2007. Έχει συμμετάσχει σε ομαδικές εκθέσεις σε όλο τον κόσμο, ενώ οι ατομικές της εκθέσεις περιλαμβάνουν τις: “Tejido Blando” στο Museo MAPA Santiago, Χιλή (2023), “Domingo” στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, Σαντιάγο (2023), “Revengefuck” στην Elika Gallery, Αθήνα, Ελλάδα (2016), “Naked Ambition” στη LOCAL Contemporary Art Gallery, Χιλή (2014), “You will never have me” στη Galería Tajamar, Χιλή (2011), “Who dare to say it wasn’t meaningless? ” στο Neon<fdv, Ιταλία (2008), και “Don’t tempt the lonely and perversed” στη Meals & SUVs Gallery, Λονδίνο (2006).